Motto

Nie mam siły

powtarzane

setki razy

tysiące.

Sztuczny hałas

biała plama

liczę

włosy.

I znowu myślę

bezwolnie

wolałabym

wcale.

Jak się czujesz?

Co tak długo?

Brak mi siły

nie wstaję.

Ciało

Ciało to wyłącznie ograniczenie. Twarz jest zawsze inna. 

Po przebudzeniu nie ruszam się, bo wszystko jest nierealne. Zęby też myję obok siebie. Wytężam wzrok i próbuję rozpoznać odbicie - to nie ja, to tylko wypożyczona fasada. 

Nie wiem, jak naprawdę wyglądam, jeszcze sobie tego nie zwizualizowałam. Może w ogóle nie mam cielesnej powłoki? W końcu ciało to ograniczenie. 

Dłonie są zbyt sztywne, a wnętrzności zbyt obolałe, by godnie wyrazić to, jak i czym się czuję.

Tak, ciało to ograniczenie.  

Rozstrzelanie

Umieranie

we śnie

świadome

bezbolesne

niedokończone

opłakane potem

i krwią

żałobny smutek

i niemoc 

może żal

a może rozczarowanie

Płonący język

Dziura w twarzy

Infekcja

Asymetryczne plamy

z papryki

Pretensjonalność 

jest dziś w cenie

Prostota gnije

razem z dziurą w twarzy

Rozdzielając słowa uzyskujesz wiersz

Prymitywna prokreacja

Dojmująca defekacja

Bezwartościowa bzdura

Natura!

Proszę, kpiarzu, kpij

Spłycający rym

I rytmu brak. 

Zemsta

morze twarzy

las rąk

uciekaj!

uciekaj! 

uciekaj!

jak?

dokąd?

łańcuch spleciony

ze strzępków

godności

krew

brak tchu

zasłużył 

sobie 

na to

Przyjęcie

Długi, pusty stół zestawiony z innymi pustymi stołami. Spod ciemnoszarej spódnicy wystają obsypane czarnymi włosami nogi. Tak mi wstyd. 

Zapomniałam o makijażu. Wszyscy na mnie patrzą i podają ręce. Czuję, że się czerwienię. 

Na trybunach stoi zespół - dwudziestoosobowy. Chcą rozpocząć występ, ale przerywa im deszcz. 

Wszyscy uciekają, chowają się pod namiotem, a ja stoję. Nie ruszam się na krok, pragnę oczyszczenia. 

Ktoś pociąga mnie za rękę, robi się sucho. Chcę do domu, chcę się przebrać, wyglądać jak dama. 

To takie niefeministyczne, gdzie twoja niezależność, dumna odrębność?! krzyczy jakiś cienki głosik. 

Wypacykowana lalunia oznajmia, że i ona nie ulega presji piękna. 

Kłamstwo! powtarza się sopran. Twoja twarz to maska ulepiona z fluidu.

Lalunia ciągnie mnie za rękę. Potykam się na schodach. Nie upadam, biegniemy dalej.

Siłą woli zrzucam z tablicy medal, który dostał ktoś inny, a który należał się mnie. 

Czarownica! wrzeszczy mała dziewczynka. Uciszam ją, chwytając za gardło. Ona też podziwiała tę drugą zamiast mnie. 

Rzucam ją na ścianę, osuwa się powoli. 

Zabiła ją!

Nie, gówniara się potknęła. 

Nie wierzą mi, znów muszę użyć przemocy. Rozbijam śliczną główkę o brązową futrynę. Tym razem winę zrzucam na zdezorientowanego chłopca. 

Wielkie czarne oczy krzyczą NIEWINNY, ale ja nie mam serca. 

Dawna miłość w białym garniturze porywa mnie w ramiona. 

Musi być jak na filmach!

Odchylam się powoli, miękkie wargi atakują spierzchnięte usta, język muska podniebienie.

Leżę na chodniku, Biały Garnitur na mnie. Tak cholernie nie lubię się całować. 

Ktoś mnie podnosi. Maszeruję pośrodku zbitego w wojskowym szyku tłumu. 

Chronią mnie, kochają mnie, nie pozwolą, by ktoś mnie skrzywdził. I pierzchną po chwili. Brązowy Uniform ściska mi rękę. 

Będziesz cierpieć! cedzi ochryple i przypala suchą skórę papierosem.  

Robiłam to sobie sama setki razy, kpię z niego zawadiacko. 

Wypalę z ciebie chorobę. 

Lepiej wypal ze mnie życie. 

Tydzień

Kondycja ciała oddaje stan umysłu -

tak słyszałam.

Psychiczne toksyny brukają skórę.

Niespodzianka! 

"Bez słońca nie ma cienia".

Nadal chcesz umierać?

Wąchając czekoladę, czuję mleko;

coś poszło nie tak. 

Współczesność

Fanatyczna fascynacja

Melodramatyczne modły

Romantyczna racjonalizacja

Pompatyczna podłość

Uduchowiona udręka

Emocjonalna ejakulacja 

Monotematyczna męka

Krótkowzroczna kalkulacja

Apatyczna agresja

Maniakalny marazm

Dekonstruktywna dygresja

Kontentująca kara

Harda hipolibidemia 

Obsesyjna onanizacja

Astronomiczna anoksemia 

Intymna izolacja