Ujarzmianie bestii

        Dokonała się wewnętrzna przemiana, nastąpił pewien przełom - nadal morduję w snach, równie często i brutalnie, jednak nie czuję już satysfakcji, nie sprawia mi to przyjemności. W trakcie i po dokonaniu mordu czuję obrzydzenie do samej siebie, złość, że pozwoliłam sobie na czyn tak ohydny i haniebny. I choć obudziłam się mokra i drżąca, poczułam ulgę. 

      Fakt, że śnią mi się te okropne rzeczy i że w tych snach nie odczuwam wyrzutów sumienia, zawsze mnie przerażał, sprawiał, iż zaczynałam bać się samej siebie, w pewnym stopniu nawet się sobą brzydziłam - skoro moja podświadomość kreuje takie, a nie inne obrazy i reakcje, musi siedzieć we mnie coś złego. Teraz czuję nieco większy spokój; pojawił się żal, co oznacza, że walczę z tą niecną cząstką swojej natury. 

        Może nie przejmowałabym się tym aż tak bardzo, gdyby nie te napady szału, które tak często mnie dopadają w rzeczywistości; świadome wybuchy i podświadome krzywdzenie ludzi, wnioski nasuwają się same i ciężko to ignorować. 

Ból bolesny boli

         Jestem więźniem strachu, niewolnikiem własnej wyobraźni. To już kolejny miesiąc, w którym ból tuli mnie do snu w nocy i budzi w godzinach, które w moim odczuciu są godzinami porannymi. 

        Wszyscy zagorzale deklarują, że wolą ból fizyczny od bólu psychicznego; po trzymiesięcznym maratonie tego pierwszego wychodzę z szeregu i proszę, wręcz błagam o zamianę! 

         Psychiczny ból jest mi doskonale znany, wiem, czego się po nim spodziewać, ten fizyczny jest zbyt nieprzewidywalny i aż nazbyt wpływa na moje codzienne zachowanie. Z bólem istnienia potrafię egzystować według dziennej rutyny, ból ciała  często mi to utrudnia lub wręcz uniemożliwia. A ja nie lubię zmian, choć prawdopodobnie to one stanowią klucz do mojego ocalenia. 

        Księżyc się do mnie nie zbliżył, musiał uznać, że nie jestem super. Kto by się spodziewał? 

Cudzymi słowami: Fiodor Dostojewski "Zbrodnia i kara"

        Posłuchaj mnie! Musisz wiedzieć, że wszyscy tacy jak ty, co do jednego, to pleciugi i fanfaroni! Niech tylko przydarzy się takiemu jakieś nieszczęście, to zaraz będzie się z nim nosił niczym kura z jajkiem! Ale i pod tym względem powielacie wzory z cudzoziemskich powieści. Ani cienia samodzielności w was nie dostrzegam! Ze zjełczałego masła jesteście ulepieni, zamiast krwi zaś w waszych żyłach płynie serwatka! Żadnemu z was nie wierzę! Niezależnie od okoliczności, dbacie tylko o jedno, aby żaden z was do człowieka nie był podobny!